هیچ و پوچ

بالاخره ترامپ امشب رسما خروج امریکا از "برجام" اعلام کرد...
تقریبا سه سالی میشه که توافق برجام امضا شد... اون روزا روزهای تلخ و تاریکی برام بود... اوج اختلافات من با بابا ... دعواهای سخت و حریم هایی که هر روز بیشتر و بیشتر برداشته میشد و من سراپا خشم و کینه و نفرت شده بودم از بابا!!! قلبم پر از سیاهی بود... حتی پناه بردن به ضامن آهو هم گره ی کور اشتباهات من و بابا رو باز نکرد... فرصت ها یکی یکی اومدند و رفتند تا رسیدیم به این لحظه ... لحظه ی بی بازگشت عمر از دست رفته... سرمایه ی از دست رفته... 

حالِ الانم بهتره یا اون روزها؟ اون روزها ... اون روزها هر چی بود وامی در کار نبود... این همه فسط و بدهی نبود... دلار 7000 تومنی نبود... سکه ی 2 میلیونی نبود... اون روزها جوون تر بودم... پر امید تر بودم... 
اون روزها هر چی بود بهتر از الان بود... اون روزها به خودم باور داشتم... باور داشتم که می تونم... که میشه...

الان؟ احتیاج به کمک دارم... دارم غرق میشم... ولی نمی تونم کمک بگیرم ... کمک گرفتن از آدما رو بلد نیستم... خیلی بده... شاید چون خیلی مغرورم... نمی دونم... شاید چون همیشه تو موقعیتی بودم که من به دیگران کمک کردم... الان ولی احتیاج به کمک دارم... ولی نمی دونم چی کار باید انجام بدم... 
باید خودم رو جمع و جور کنم...  

 چقدر راحت می تونه زیر همه ی تعهدات بین المللی بزنه!!!

عمری که رفت دیگه بر نمیگرده... من دیگه بر نمیگردم به سال 92 ... جوونیم چقدر بی ارزش گذشت... به هیچ و پوچ...