Me Before You

فیلم Me Before You رو دیدم... پارسال اولین و تنها رمانی که خوندم کتاب من پیش از تو، نوشته جوجو مویز بود که از پرفروش ترین های نیویورک تایمز هم هست. کتاب فوق العاده ای بود وقتی فصل اول و دوم رو که خوندمپ دیگه نمی تونستم بزارمش زمین و کمتر از دو روز تمومش کردم و بیشتر اوقات پر از بغض بودم و گاهی هم چشم هام خیس میشد از اشک هایی که بی اختیار می اومدند ... 

پ ن 1: فیلم Me Before You به اندازه ی خود کتاب تاثیر گذار و مسحور کننده نبود پس بهتره اول کتابش رو خوند و بعد فیلمش رو دید.

پ ن 2: ادامه ی رمان من پیش از تو با عنوان پس از تو هم نوشته شده ... پارسال خریدم ولی اصلا برام جالب نبود و بعد از گذشت چند تا فصل گذاشتمش کنار و نمومش نکردم و واقعا حیف از پولی که بابتش دادم!

پ ن 3: یکی از بهترین سکانس های فیلم سکانس آخر بود جایی که لوئیزا در پاریس در کافه ی مارکی داره نامه ی ویل و می خونه :

جسورانه زندگی کن.

در زندگی ات شجاعت به خرج بده.

تلاش خودت را بکن.

یک جا ننشین.

آن جوراب شلواری راه راه را با افتخار بپوش.

.

.

.

... فقط خوب زندگی کن.

فقط زندگی کن

پ ن 4: دارم به شروع تازه فکر میکنم... خیلی غصه دارم ولی با همه ی غصه ها دوست دارم به شروع تازه فکر کنم... دلم می خواد بتونم برای زندگیم نقشه های کوچیک و بزرگ داشته باشم و نه فقط به حرف که عمیقا امید داشته باشم که می تونم روزهای خوبم رو بسازم و حالم خوب باشه...