به امید روزهای بهتر...

با اینکه می دونم مقایسه کردن جزء بدترین و مخرب ترین کارهای روانی هست، ولی من شدیدا معتاد انجامش هستم متاسفانه...حتی حالا که واقعا چیزی برای مقایسه برام نمونده... حتی حالا که می خوام در مسیر تغییر زندگیم قدم بردارم و از نو شروع کنم بازم دوست دارم بشینم موفقیت هایی که قرارِ در آینده داشته باشم رو با دیگران مقایسه کنم!

با اینکه می دونم الان مهمترین کارهایی که باید انجام بدم چه مواردی هست ولی دردم اینه که درصورتی که این کارها همون طوری که من می خوام هم انچام بشه احساسِ خوشبختی و رضایت رو برام نخواهد داشت... چون دارم کلی رنج و سختی رو تحمل می کنم که داشته های از دست داده ام رو دوباره به دست بیارم و اگه خوش شانس باشم بر گردم به 4 سال پیش با کلی اگه و اما تازه .... 4 سالِ پیش هم روزای خوبی نداشتم ... حالِ خوبی نداشتم... 

پ ن 1: پنجمین روز مرداد هم شروع شد... امیدوارم روزهای بهتری در راه باشه... از همه چیز دوباره عقب افتادم و دلم می خواد بتونم مدیریت بهتری داشته باشم و هر چی زودتر اوضاع رو سر و سامون بدم...

پ ن 2: چهارشنبه روزِ مهمی هست برامون این نگرانی و اعصاب داغون یکی از دلایلش همین قرارِ آقای پدر هست که می تونه برای تمدید مجدد به توافق برسه یا ... امیدوارم ختم به خیر بشه برامون...

پ ن 3: اوضاع جسمی و روحیم شرایط خوبی نداره اصلا.... نسبت به 4 سالِ پیش 10 کیلو اضافه وزن پیدا کردم که 5 کیلوش توی همین دو سه ماه گذشته بوده و برای کاهش وزن ذهنی آروم می خوام  با این همه دغدغه و استرس نمیشه کنترل کرد... 

پ ن 4: می دونم کاملا مستعد هستم که دوباره بشم همون لیلی تند خو که .... نباید بزارم  باید ایمان بیشتری داشته باشم .... توی این مدت کم معجزه ندیدم... خدایا کمکم کن بیشتر از همیشه... مرسی