---
جمعه, ۱۲ آذر ۱۳۹۵، ۱۲:۵۴ ق.ظ
- چقدر عمر خوشی هام کوتاه شده...
ته ته اش یه روز میشه بدون نگرانی و دغدغه صبح رو به شب رسوند...
- دلم نمی خواد از یاس و ناامیدی بنویسم وقتی پر میشم از دل نگرانی. اینکه چی میشه؟ چی پیش میاد... دلم می خواد به روزهایی از زندگی برسم که پر باشم از امنیت... امنیت مالی... امنیت کاری ... امنیت عاطفی... برای رسیدن به این امنیت باید مصمم تر باشم و عمیقا باور کنم که میشه... که شدنی هست... که من می تونم و موفق میشم...
- باید تمرین کنم تا یاد بگیرم به جای غصه خوردن برای فرصت های از دست رفته به این فکر کنم که چه فرصت هایی رو هنوز دارم و نباید از دستشون بدم...
