احساس تنهایی میکنم..

احساس تنهایی میکنم... خیلی زیاد... چرا؟ چون خودمو بین آدم هایی میبینم که مثل من اینقدر غرق در بدهی و غرض و وام نیستند... خدایا کی آدم میشم؟ خدایا کی میشه تموم شه به خوبی و خوشی؟ کی میشه رها شم از این شرایط ؟ می دونم خودم کردم... خوب می دونم خود کرده را تدبیر نیست.... خجالت میکشم که بگم کمکم کن... ولی بازم میگم کمکم کن... چون من جز تو کسی رو ندارم... تا این لحظه آبرومو نگه داشتی از این به بعد هم مراقبم باش... بهم توان بده که بتونم درست فکر کنم... تصمیمات درست بگیرم و بیش از این شرمنده ی پدرم و خانوادم نباشم... کمک کن جبران کنم... فرصت و موقعیت های خوب سر راهم بزار و چشمی بینا برای دیدن و استفاده کردن از فرصت ها، که همه امیدم تویی... همه کسم تویی... 
دوست دارم و تنها از تو یاری می جویم... ای پناه بی پناهان....